Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2018

Δελτίο Τύπου για τις Σχολικές Καταλήψεις


24 Νοεμβρίου 2018

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Τις τελευταίες μέρες σε αρκετά λύκεια της Επικράτειας οι μαθητές αποφασίζουν καταλήψεις για την προάσπιση της Μακεδονίας μας.
Είναι πράγματι ενθαρρυντικό και άξιο επιβράβευσης το ότι η νέα γενιά της Ελλάδας συμμετέχει ενεργά, από το δικό της μετερίζι, στον αγώνα του ελληνικού λαού για τη διασφάλιση των εθνικών του δικαίων και κεκτημένων.
Τον αγώνα που ξεκίνησε πριν μήνες με τα δύο μεγαλειώδη συλλαλητήρια και θα συνεχιστεί έως την τελική νίκη.
Από την άλλη μεριά, είναι απολύτως κατακριτέα η προσπάθεια του συστήματος να προσδώσει φασιστικό και σοβινιστικό χαρακτήρα στη μαζική ανταπόκριση της μαθητικής κοινότητας.
Καλούμε τα παιδιά μας, το παρόν και το μέλλον της Πατρίδας μας, να συνεχίσουν να αντιδρούν Δημοκρατικά και Ενωτικά, ως φάροι αγωνιστικότητας και παράδειγμα προς μίμηση για εμάς τους μεγαλύτερους.
Ταυτόχρονα, προειδοποιούμε κάθε επιτήδειο να μην επιχειρήσει να σπιλώσει ή να καπηλευτεί αυτή την αυθεντική νεανική έκφραση αγάπης για την Ελλάδα και τη Μακεδονία μας. Θα έχει την κοινή γνώμη απέναντί του οξυδερκή και αμείλικτο κριτή.
Εκ του Γραφείου Τύπου

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2018

Η «Συμφωνία των Πρεσπών», Μέρος Β.



Γιώργος Ρωμανός*
Συγγραφέας, ιστορικός ερευνητής


Η «Συμφωνία των Πρεσπών», ως τμήμα σχεδίου διαμελισμού της Ελλάδος

Β΄ Μέρος: Τα στοιχεία της διεθνούς απάτης και τα ντοκουμέντα για την ακύρωσή της

Α. Τα στοιχεία της διεθνούς απάτης

Με βάση τη «Σύμβαση της Βιέννης» και τη διεθνή νομολογία, η «Συμφωνία των Πρεσπών» είναι μια διεθνής απάτη-έγκλημα εναντίον της Ελλάδος. Και, γι’ αυτή την παγκόσμιας διάστασης απάτη με την οποία κλέβεται το όνομα, η γλώσσα, η εθνότητακαι η ιστορία της μοναδικής Μακεδονίας των Ελλήνων, είχε τοποθετηθεί υπέρ της Ελλάδος και ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ, κ. Κλίντον. Ο οποίος, κατά τη διάρκεια της θητείας του, είχε πει: «ε, το ξέρει όλος ο κόσμος, ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Έλληνας…» Ο ίδιος, στις 2 Οκτωβρίου 1992, έκανε επίσημη γραπτή δήλωση στην οποία έγραφε: «Στηρίζω την πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σύμφωνα με την οποία η νοτιότερη πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος υπό τον όρο να μην περιλαμβάνεται στην ονομασία της η λέξη «Μακεδονία». Και πιο κάτω: «Περί τα τέλη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η χρήση αυτού του ονόματος […] χαρακτηρίστηκε από τον τότε υπουργό Εξωτερικών της χώρας μας (εννοεί την δήλωση Edward Stettinius, 26, Δεκεμβρίου, 1944) «ως προκάλυμμα για επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδας, ενώ θα μπορούσε, επίσης, να αποτελέσει και πάλι πηγή αποσταθεροποίησης και διαμάχης». Και κατέληγε λέγοντας: «Η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών πρέπει να είναι ξεκάθαρη. Εάν το νέο αυτό κράτος επιθυμεί την αναγνώριση της Αμερικής, θα πρέπει κατ’ αρχάς να δεχθεί τις αρχές της Τελικής Πράξης του Ελσίνκι, (1975) να ικανοποιήσει τις γείτονες χώρες και την παγκόσμια κοινότητα όσον αφορά τις προθέσεις του, ότι δηλαδή είναι ειρηνικές και σύμφωνες με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία απορρίπτει τη χρήση του ονόματος Μακεδονία.

Η Κυβέρνηση Κλίντον θα υπερασπιστεί αυτές τις αρχές και θα διασφαλίσει την ικανοποίηση των νόμιμων συμφερόντων της Ελλάδος.»

Να λοιπόν που δεν μιλάμε μόνο εμείς, για: «επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδας» που «θα μπορούσαν να αποτελέσουν και πάλι πηγή αποσταθεροποίησης και διαμάχης», σε περίπτωση που τα Σκόπια ονομαστούν «Μακεδονία». Ωστόσο, οι σύγχρονες πολιτικές και στρατοβιομηχανικές ελίτ των ΗΠΑ, διαψεύδοντας την πολιτική συνέχεια του ίδιου του κράτους τους, λένε σήμερα τα εντελώς αντίθετα, από τους Κλίντον και Στετίνιους. Κάποιοι δεν καταλαβαίνουν, ότι ειδικά η Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της παγκόσμια μοναδικής Μακεδονίας των Ελλήνων δεν ξαναγράφεται με ψεύδη. Και αυτό εκθέτει την ηγέτιδα δύναμη του πλανήτη, πράγμα που σημαίνει πολλά.

Υποστηρίζοντας, αυτές οι ελίτ, τη «Συμφωνία των Πρεσπών» έρχονται σε αντίθεση με τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, σε ποσοστό που ξεπερνά το 75%, το οποίο την θεωρεί προδοτική. Και επειδή για τους Έλληνες δεν θα υπάρξει ποτέ συμβιβασμός σε αυτό το θέμα υπάρχει μόνο μία λύση: οι ΗΠΑ να αναγνωρίσουν τα Σκόπια με το αληθινό εθνοτικό όνομα των Σλαβοαλβανών κατοίκων τους. Δηλαδή, ως «Σλαβοαλβανική Δημοκρατία», ή όπως αλλιώς θέλουν χωρίς τη λέξη «Μακεδονία» και τα παράγωγά της.

Για ιστορική απάτη μιλούν και οι 371 διεθνούς φήμης καθηγητές πανεπιστημίων οι οποίοι, στις 18 Μαΐου 2009, έστειλαν επιστολή, στον πρώην πρόεδρο Ομπάμα, μόνο που εκείνος έμμεινε παγερά αδιάφορος. Και αναφέρουν, μεταξύ άλλων το εξής, επί λέξει: «Πιστεύουμε ότι αυτή η ανοησία έχει ξεπεράσει κάθε όριο και ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν καμιά δουλειά να υποστηρίζουν την παραποίηση της ιστορίας.»

Διεθνή απάτη αποτελεί και το ΑΡΘΡΟ 7,1, της «Συνθήκης», που λέει ότι: «ηεκατέρωθεν αντίληψη ως προς τους όρους «Μακεδονία» και «Μακεδόνας» αναφέρεται σε διαφορετικό ιστορικό πλαίσιο και πολιτιστική κληρονομιά.» Ναι, «διαφορετικό»! Όμως έτσι ανατρέπεται για πρώτη φορά παγκόσμια η σημασία των λέξεων. Π.χ. η λέξη (σημαινόμενο) «δέντρο», φανερώνει ένα συγκεκριμένο (σημαίνον), κάτι με ρίζα, κορμό, κλαριά, φύλλα. Δεν μπορεί να λες δέντρο κι ο ένας να καταλαβαίνει αυτό που όλοι καταλαβαίνουμε κι ο άλλος να εννοεί λαχανικό. Έτσι, όταν λέμε «Μακεδονία» αυτό σημαίνει κάτι το απολύτως συγκεκριμένο και καθορισμένο, ιστορικά, πολιτισμικά, γλωσσικά, εθνοτικά. Αλλά, η «Συμφωνία των Πρεσπών» μάς λέει ότι θα υπάρχουν στο μέλλον δύο σημασίες για την ίδια ακριβώς λέξη. Μία για την δήθεν «Μακεδονία» των Σκοπιανών και άλλη σημασία για την μοναδική Μακεδονία των Ελλήνων. Σημειώνω πως αυτή η απάτη της διπλής σημασίας παραβιάζει το ΑΡΘΡΟ 31 της «Σύμβασης της Βιέννης».

Κορυφαία απάτη αποτελούν και τα όσα ακούγονται, περί του ότι δήθεν η «Συνθήκη του Βουκουρεστίου», 1913, αναφέρει «3 Μακεδονίες», και με τα φανταστικά ποσοστά: «Μακεδονία του Αιγαίου» (51%), σερβική Μακεδονία του Βαρδάρη (39%), και Βουλγαρική Μακεδονία του Πιρίν (10%). Αλλά, η «Συνθήκη του Βουκουρεστίου» πουθενά δεν αναφέρει αυτά τα ψεύδη. Έτσι, προκαλώ ξανά δημόσια όσους είναι στρατευμένοι σε ανθελληνικά συμφέροντα να προσκομίσουν έστω και μία έγγραφη συμφωνία της Ελλάδος, διμερή ή διεθνή, η οποία να αναφέρει αυτά τα απολύτως επινοημένα και πλαστά ποσοστά των δήθεν «3 Μακεδονιών». Τους καλώ και τώρα να προσκομίσουν έστω και ένα επίσημο χαρτί με την υπογραφή της Ελλάδος, ένα…, ειδάλλως να σωπάσουν για πάντα.

Β.
3 μοναδικά και αδιαμφισβήτητα ντοκουμέντα:1. Ο τουρκικός χάρτης, 1993, των δήθεν «3 Μακεδονιών»

Αυτός είναι πλαστογραφημένος χάρτης των Τούρκων, του 1993, με τις «3 Μακεδονίες», όπως τον δημοσίευσε η Σκοπιανή εφημερίδα Βέτσερ, με την ως άνω σχετική λεζάντα. Ο χάρτης βρίσκεται στο βιβλίο «Η Μακεδονία δεν είναι ελληνική», σ. 81, των Τούρκων στρατηγών Κουρμάι Μπασκανλίγκι (βοηθός Αρχηγός του Επιτελείου της Τουρκίας) και του στρατηγού Οζνάλ Ερντογάν, το οποίο τυπώθηκε στην Άγκυρα, το 1993. Κάθε σχόλιο περιττεύει.

2. Σύγχρονος (2018) χάρτης Σκοπίων επάνω σε βενετσιάνικο χάρτη του 1237 μ. Χ.και τι αποδεικνύει

Ο λευκός χάρτης, (2018), του κράτους των Σκοπίων επάνω σε Βενετσιάνικο χάρτη του 1237 μ.Χ. Ξύνοντας ηλεκτρονικά τον σκοπιανό χάρτη στον νότο αποκαλύπτεται στα λατινικά η αρχαία Πελαγονία. Από αριστερά προς τα δεξιά: οι Πρέσπες, το Μοναστήρι (όπου και η σύγχρονη μητρόπολη Πελαγονίας), το Γευγελή και η λίμνη Δοϊράνης. Σήμερα από την αρχαία Πελαγονία ανήκουν στο κράτος των Σκοπίων οι περιοχές γύρω από τις πόλεις: Μοναστήρι (Μπίτολα), Πρίλαπος (Πρίλεπ), Γευγελή (Γκευγκελίγια), και στην Ελλάδα μια ευρεία περιοχή γύρω από τη Φλώρινα.

Άρα το 1237 μ.Χ. 600 χρόνια αφότου ήρθαν (τον 6ο-7ο αι.μ. Χ.) οι Σλάβοι στην περιοχή ζούσαν και ζουν σήμερα, από νότο προς βορρά, στα εδάφη: Πελαγονίας, Παιονίας, Δαρδανίας, όπου και η πρωτεύουσά τους Σκόπια. Δηλαδή, ΠΑΝΤΟΤΕ μεταξύ του κράτους των Σκοπίων και της Μακεδονίας μεσολαβούσε η Πελαγονία, χώρα που κατοικούνταν από Ηπειρωτικό φύλο και κατακτήθηκε από τον Φίλιππο Β΄. Έτσι τα εδάφη των Σκοπιανών ΠΟΤΕ δεν έφταναν μέχρι τα εδάφη της Μακεδονίας.

(Σύνθεση-επεξεργασία χαρτών: Γιώργος Ρωμανός).

3. Το μοναδικό «ποτήρι» του Ακέσανδρου, 730 π.Χ., και τι αποδεικνύει

Το «ποτήρι» του Ακέσανδρου, 730 π.Χ., αρχαία Μεθώνη, Πιερίας, δηλαδή από την καρδιά της αρχαίας Μακεδονίας, βρέθηκε μαζί με ακόμη 190 ενεπίγραφα «ποτήρια» από τον έφορο αρχαιοτήτων κ. Μάνθο Μπέσιο και τους συνεργάτες του. Το «ποτήρι» γράφει στα Ελληνικά: «…Ακεσάνδρου εμί ποτέριον […] όμμ- ή χρεμ]άτον στερήσ[ετ]αι». Δηλαδή: «είμαι το ποτήρι του Ακεσάνδρου κι (όποιος με πάρει) θα χάσει τα μάτια του (ή τα χρήματά του). Η φράση είναι γραμμένη σε ιαμβικό ρυθμό της ελληνικής γλώσσας. Μετά από αυτή την ανακάλυψη, τα ευρήματα γραφής, στη γη της Μακεδονίας χρονολογούνται από το 730 π.Χ., δηλαδή, 80 ολόκληρα χρόνια πριν από τον αθηναϊκό αποικισμό της Μακεδονίας. Κι αυτό σημαίνει ότι στη Μακεδονία του 730 π. Χ. μιλούσαν και έγραφαν ελληνικάπολλά χρόνια πριν καν έρθουν οι Αθηναίοι. Έτσι αποδεικνύεται ότι ΠΟΤΕ δεν υπήρξε «Μακεδονική» γλώσσα, ώστε να χτιστεί επάνω της η δήθεν «Σλαβομακεδονική» γλώσσα και οι πλαστοί «Σλαβομακεδόνες».

Γ. Οι Σκοπιανοί ανατρέπουν όσα υπέγραψαν στη «Συμφωνία των Πρεσπών»

Η «Συμφωνία των Πρεσπών» στο Προοίμιό της προβλέπει τα εξής για τα δύο Μέρη: «να θέσουν μόνιμα τέλος σε οιεσδήποτε εχθρικές συμπεριφορές […] και να απέχουν από κάθε είδους αλυτρωτισμό και αναθεωρητισμό.» Ενώ, τα ίδια προβλέπονται και στο ΑΡΘΡΟ 18, της «Συνθήκης της Βιέννης» την οποίο έχει κυρώσει η χώρα μας: (Ν.Δ. 402/1974 «Περί κυρώσεως της από 23 Μαΐου 1969 Συμβάσεως της Βιέννηςπερί του Δικαίου των Συνθηκών και του προσηρτημένου αυτή παραρτήματος, ΦΕΚ Α΄ 141).

Ωστόσο, ο κ. Ζάεφ ακύρωσε στην πράξη την «Συμφωνία των Πρεσπών» από την πρώτη κιόλας μέρα, με τις διακηρύξεις του περί «Μακεδονίας», σκέτη, χωρίς καν το «Βόρεια», περί των ανυπόστατων «Μακεδόνων» του, την δήθεν, «μακεδονικήγλώσσα», τον «μακεδονικό στρατό», κ.λπ. Στις 20/9/2018, μάλιστα, διακήρυξε ότι: «η βόρεια Ελλάδα είναι Ελλάδα, η δυτική Βουλγαρία είναι Βουλγαρία. Δεν υπάρχει άλλη Μακεδονία πέρα από τη δική μας. Αυτή είναι η μόνη Μακεδονία και δεν υπάρχει άλλη στον κόσμο.»

Πρόσφατα, και ΜΕΤΑ την υπογραφή της «Συμφωνίας» οι Σκοπιανοί, αρνήθηκαν να αλλάξουν στο Σύνταγμά τους το ΑΡΘΡΟ 36, το οποίο θέτει ξεκάθαρα θέμα «Μακεδονικού αλυτρωτισμού», δηλαδή ψευδο-αλυτρωτισμού για την Ελλάδα. Κι αυτό αποτελεί ξεκάθαρη παραβίαση της «Συμφωνίας», πριν καν αυτή κυρωθεί, όπως και λόγο ακύρωσής της.

Έτσι, τα πράγματα είναι ωμά: «Μακεδονισμός» χωρίς Μέγα Αλέξανδρο για τους Σκοπιανούς δε υπάρχει. Γιατί, αν αφαιρέσουν από το παραμύθι τους τον μέγιστο Έλληνα βασιλιά, θα είναι σαν να παραδέχονται τη Βουλγαροσλαβική εθνοτική ταυτότητα και γλώσσα τους. Και αυτός είναι ο λόγος που η Βουλγαρία σήμερα, αν και αναγνώρισε τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», δεν αναγνωρίζει μακεδονικό έθνος ή γλώσσα. Ούτε καν η Βουλγαρία!

Δ. Δέκα προτάσεις και λύση: η καταγγελία της «Συμφωνίας των Πρεσπών»

Πριν αναφέρω απολύτως συγκεκριμένες προτάσεις επίλυσης του όλου ζητήματος θέλω να υπενθυμίσω, ότι στο ΑΡΘΡΟ 19 της «Συμφωνίας των Πρεσπών», και στο 19,2, γράφεται, πως, όταν υπάρξει διαφωνία μεταξύ των Μερών αυτά μπορούν να προσφύγουν στο Διεθνές Δικαστήριο. Άρα, εδώ διαψεύδονται όλοι οι εθνομηδενιστές που με τις πράξεις τους μας οδήγησαν σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, και μας λένε, ότι όλα τελείωσαν μόνο με την υπογραφή του ελληνώνυμου Υπουργού των Εξωτερικών μας. Ο οποίος ως γνωστόν μετά την δημόσια και ολοκληρωτική διαφωνία των ΑΝΕΛ δεν υπέγραψε με κυβερνητική εντολή, ενώ η μήνυση εναντίον του για εσχάτη προδοσία έχει διαβιβαστεί από 2 εισαγγελείς στη Βουλή.

Κι όμως βάσει της «Σύμβασης της Βιέννης», κατά κανόνα λήγουν με καταγγελία μόνο οι διμερείς συνθήκες. Η καταγγελία αποτελεί πάντοτε μονομερή πράξη, για μια χώρα, οποτεδήποτε αυτή κρίνει. Το τονίζω: μονομερής πράξη και όποτε στο μέλλον κρίνει μία χώρα. Άρα, και μετά την κύρωση μιας διμερούς συνθήκης μπορούν να αλλάξουν τα πάντα, ακόμη και το όνομα ενός κράτους αλλάζει αρκεί αυτό να καταγγελθεί.

Θα δώσω μόνο δύο από αρκετά διεθνή παραδείγματα καταγγελίας, τα οποία αποτελούν νομικό προηγούμενο: α. Η περίπτωση της Αυστρίας, η οποία μετά τη διάλυση της Αυστρο-ουγγρικής Αυτοκρατορίας (Δυαδική Μοναρχία) το 1918 ανακήρυξε την ανεξαρτησία της ως «Δημοκρατία της Γερμανικής Αυστρίας». Ωστόσο, μετά από απαίτηση των Δυνάμεων της ΑΝΤΑΝΤ, άλλαξε το όνομα αυτό με τροποποίηση του Συντάγματός της σε «Δημοκρατία της Αυστρίας».

β. Η Αυστρία υποχρέωσε τη Σλοβενία να αποσύρει χαρτονόμισμα, που απεικόνιζε το θρόνο της Καρινθίας, περιοχή της Αυστρίας με σλοβενική μειονότητα. Και εδώ ανοίγει ο δρόμος για καταγγελία των κλεμμένων ελληνικών συμβόλων, κατεδάφιση αγαλμάτων, αλλαγή ονομάτων, κ.λπ.

Θεμελιώδης προϋπόθεση για ακύρωση της «Συμφωνίας των Πρεσπών» –και ταυτόχρονα σχέδιο δουλείας για την Ελλάδα– είναι να συνεχιστεί η λαϊκή επανάσταση συνειδήσεων, όπως ήδη εκφράστηκε στα τεράστια συλλαλητήρια. Να αποδοκιμάζει διαρκώς ο λαός τις πολιτικές και τα πρόσωπα που μας οδηγούν στον όλεθρο, πιέζοντας ασφυκτικά κυβερνώντες και κόμματα τα οποία έχουν δηλώσει, ότι θα υπερψηφίσουν την προδοτική «Συμφωνία».

Εάν και εφόσον κυρωθεί η «Συμφωνία των Πρεσπών» ακόμη και τότε, όπως προανέφερα, μπορεί να καταγγελθεί από πολιτικούς και πολίτες που έχουν εθνική και πατριωτική συνείδηση. Σε αυτό το πεδίο θα απαιτηθούν αγώνες νομικοί-δικαστικοί, τόσο στην Ελλάδα όσο και Διεθνώς. Και αυτό πρέπει να γίνει από καλά συγκροτημένες ομάδες νομικών και με οργανωμένες συμμαχίες. Ήδη έπρεπε να είχαν ξεσηκωθεί οι περιφέρειες της Μακεδονίας μας, οι δικηγορικοί σύλλογοι, όλης της χώρας, και τα εμπορικά επιμελητήρια. Όλοι πρέπει να πάρουν θέση τώρα! Αύριο θα είναι πολύ αργά, και η καταστροφή για την Ελλάδα θα είναι μεγαλύτερη από εκείνη του 1922. Θα είναι ολοκληρωτική.

Η υπόθεση εκκρεμή για εκδίκαση, στις 7 Δεκεμβρίου, στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατόπιν προσφυγής των Παμμακεδονικών οργανώσεων που πρωτοστατούν στον αγώνα. Έχω ξαναπεί, ότι στις 7 Δεκεμβρίου, η νομοθεσία επιτρέπει, παράλληλες προσφυγές και άλλων φορέων ή και ιδιωτών των οποίων θίγονται τα νόμιμα δικαιώματα: εθνικά, πολιτιστικά, εμπορικά. Θυμίζω πολύ συνοπτικά, ότι η «Συμφωνία» παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος, ειδικά της λαϊκής κυριαρχίας, και άλλα βασικά άρθρα. Δεν λαμβάνει καν υπόψη της την απόφαση του Αρείου Πάγου, του 2009, η οποία έκρινε ως ανύπαρκτη τη «μακεδονική» γλώσσα και ανύπαρκτο το “Μακεδονικό” έθνος. Ήδη προανέφερα, ότι συγκρούεται με αναγκαστικούς κανόνες του Γενικού Διεθνούς Δικαίου, και παραβιάζει τη «Συνθήκη της Βιέννης» σε πολλά σημεία. Εκτός από την διάπραξη διεθνούς απάτης, λόγω χρήσης πλαστών στοιχείων, η «Συμφωνία» δεν περιλαμβάνει: όρους λύσης, αποχώρησης, καθώς και καθορισμένο όργανο καταγγελίας, ως θεματοφύλακα, και πολλά άλλα, που επιβάλλει η διεθνής νομολογία.

Συγκεκριμένα, στον διεθνή χώρο, η Ελλάδα με μία πατριωτική κυβέρνηση ή όπου επιτρέπεται και μέσω ατομικών καταγγελιών μπορεί να προσφύγει για τους εξής δέκαλόγους, σε αντίστοιχα διεθνή δικαστήρια και οργανισμούς τα οποία αναφέρω συνοπτικά:

1.
Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για μη εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, λόγω της κλοπής και καταπάτησης των πολιτιστικών και πολιτικών δικαιωμάτων των Ελλήνων κατοίκων της μοναδικής ελληνικής Μακεδονίας. Το δικαστήριο παρέχει τη δυνατότητα ακόμη και ατομικής προσφυγής.

2.
Στο (άλλων αρμοδιοτήτων) Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης γιατί παραβιάζονται οι αξίες και οι αρχές του Συμβουλίου της Ευρώπης. Σημειώνω, ότι δεν έχει εκδοθεί ακόμη κάποια νεώτερη απόφαση της ΕΕ και άρα ισχύει η προηγούμενή της, στις 16/9/1991, όπου με τρεις όρους, απορρίπτεται η χρήση του ονόματος «Μακεδονία» για τα Σκόπια.

3.
Στοιχεία για προσφυγή υπάρχουν και στη γραπτή δήλωση τού τέως προέδρου των ΗΠΑ, κ. Κλίντον που, στις 2 Οκτωβρίου 1992, ζητούσε συμμόρφωση του κράτους των Σκοπίων στην Τελική Πράξη του Ελσίνκι, (1975), και ειδικά ως προς την ΑΡΧΗ VII.

4. Η «Συμφωνία των Πρεσπών» αντιτίθεται στις διεθνείς συμβάσεις προστασίας πολιτιστικής κληρονομιάς: Σύμβαση της Χάγης του 1954, (Ν.360/1976, Ν.1126/1981, Ν.3028/2002). Άρα μπορεί να προσβληθεί στο Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης (International Court of Justice), της Χάγης.

5
. Με τη «Συμφωνία των Πρεσπών» παραβιάζεται η Σύμβαση της UNESCO η οποία έχει κυρωθεί από το Ελληνικό Κοινοβούλιο (Ν.3521/2006), γιατί προκαλείται σύγχυση στην πολιτιστική ταυτότητα των λαών και εθνών. Η Ελλάδα οφείλει να προσφύγει στον ΟΗΕ με δεδομένη και την παράμετρο, ότι στο Συμβούλιο Ασφαλείας έχουν ειδικά δικαιώματα τα μόνιμα μέλη του: Ρωσία και Κίνα, τα οποία δεν συμφωνούν με την επέκταση του ΝΑΤΟ. Και βάσει του ψηφίσματος 845, 3, του Συμβουλίου Ασφαλείας, έχουν δικαίωμα βέτο. Αυτό ήδη εξαγγέλθηκε από το Ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών, προ ημερών.

6. Σημαντικό ζήτημα ακυρότητας, το όποιο ήδη ανέφερα και στο Α΄ Μέρος αυτού του κειμένου, είναι και το ότι κ. Μάθιου Νίμιτς, είχε πάρει από τον ΟΗΕ εντολή ΜΟΝΟ για τη διευθέτηση του «Ονόματος» των Σκοπίων και όχι για μια «Συμφωνία»«στρατηγικής και εταιρικής σχέση» με σκοπό την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Κι όμως ξευτελίζοντας κάθε διεθνή νομιμότητα επικύρωσε την «Συμφωνία των Πρεσπών» αναγραφόμενος μάλιστα σε αυτήν ως «Μάρτυρας». Το ότι ο κ. Μάθιου Νίμιτς παρανόμησε βαρύτατα και υπερέβη τις αρμοδιότητές του σε βαθμό υπέρτατης κατάχρησης αποδεικνύεται από τα εξής 2 έγγραφα τα οποία βρίσκονται καταχωρημένα στα σχετικά αρχεία του ΟΗΕ με τους κωδικούς:

6.1. UN doc. S/RES/817, (1993), Preambulatory Clause (3), και

6.2
. στην απολύτως σχετική επιστολή του τότε γ.γ. του ΟΗΕ Μπούτρος-Μπούτρος Γκάλι την οποία έστειλε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, κατά την συζήτηση του γνωστού Σχεδίου Βανς-Όουεν (1993), με κωδικό: UN Doc. S/RES/25855 (28 May1993), «Letter Dated 26 May 1993 from the Secretary General Addressed to the President of the Security Council,» paras 12-13.

Για την μεγίστη αυτή παρανομία του ο κ. Μάθιου Νίμιτς θα δώσει λόγο στοΣυμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, όταν και όποτε φτάσει η «Συμφωνία των Πρεσπών» προς επικύρωση εκεί. Με δεδομένο ότι στο εν λόγω «Συμβούλιο» όλες… οι μεγάλες δυνάμεις έχουν δικαίωμα βέτο.

7.
Η «Συμφωνία των Πρεσπών» παραβιάζει σχετικές πράξεις του Οργανισμού Ασφάλειας και Συνεργασίας στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ),

8.
Η Ελλάδα μπορεί να προσφύγει και επικαλούμενη την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (1950), της Ρώμης. Αφού με τη «Συμφωνία των Πρεσπών» καταπατούνται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων και θεμελιώδεις ελευθερίες τους.

9.
Η «Συμφωνία των Πρεσπών» συγκρούεται με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση του Στρασβούργου περί Ιθαγένειας, (6 Νοεμβρίου 1997), σύμφωνα με την οποία τα συμβαλλόμενα κράτη κατά τη σύναψη συμβάσεων σε ζητήματα ιθαγένειας πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τα νόμιμα συμφέροντα των κρατών όσο και των ατόμων. Και,

10.
Η «Συμφωνία» παραβιάζει δομικές διεθνείς συνθήκες που εγγυώνται την ύπαρξη του σημερινού ελληνικού κράτους, όπως: το Πρωτόκολλο Αθηνών, 1913, τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, 1913, και τη Συνθήκη της Λοζάννης, 1923. Δεν μπορεί ο διεθνής παράγων να απορρίπτει ως παράνομη την απαίτηση του κ. Ερντογάν για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λοζάννης εναντίον της Ελλάδος και αυτό να επιτρέπεται στην πράξη για τα Σκόπια.

Κλείνοντας, υπενθυμίζω τι απέγινε με το Σχέδιο Ανάν, του 2004, στην Κύπρο, και με τις επαίσχυντες διεθνείς απειλές που δέχτηκε τότε το νησί. Κι όμως ο λαός υπό τον ηρωικό ηγέτη του, Τάσο Παπαδόπουλο, δεν υπέκυψε. Και δικαιώθηκε.

Σήμερα στην Ελλάδα στη θέση του ελλείποντος ηγέτη βρίσκεται ο ελληνικός λαός, με μία σπάνια εθνική ομοψυχία στο μέγιστο ζήτημα της Μακεδονίας. Κι ας έχει απέναντί του μία κυβέρνηση που κυβερνά τρέμοντας μπροστά παλλαϊκό αίτημα του λαού για δημοψήφισμα. Όμως, και μέρος της αντιπολίτευσης που είναι έτοιμη να καρφώσει με ψήφους-καρφιά των βουλευτών της το φέρετρο όπου θέλουν να βάλουν την ολοζώντανη μοναδική Μακεδονία των Ελλήνων.

Όμως δεν θα τους περάσει. Ο αγώνας θα συνεχιστεί με οποιεσδήποτε εξελίξεις, συνθήκες και για όσο χρόνο απαιτηθεί. Γιατί η Μακεδονία είναι Ελλάδα και μόνο, και χωρίς τη Μακεδονία αρχίζει η διάλυση της χώρας μας.

Έτσι, ισχύει ξανά, σήμερα περισσότερο από ποτέ, αυτό που είπε ο Ίωνας Δραγούμης: «αν τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία η Μακεδονία θα μας σώσει». Το καθήκον μας είναι αγώνας ασταμάτητος μέχρι την τελική δικαίωση.

*Τμήμα ομιλίας του Γ. Ρ. στη Θεσσαλονίκη, στις 15/10/18, στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης.

Η «Συμφωνία των Πρεσπών», Μέρος Α.




Γιώργος Ρωμανός


Γιατί η λεγομένη «Συμφωνία των Πρεσπών», 17/6/18, είναι απολύτως παράνομη και παραβιάζει το ελληνικό Σύνταγμα, τους νόμους του ελληνικού κράτους, και το Διεθνές Δίκαιο

Α΄ μέρος

Οι παραβιάσεις του ελληνικού Συντάγματος και των ελληνικών νόμων


Στις 7 Δεκεμβρίου 2018 θα συζητηθεί στην ολομέλεια του Δικαστηρίου του Συμβουλίου της Επικρατείας η αίτηση των Παμμακεδονικών Ενώσεων περί: αναστολής της «Συμφωνίας των Πρεσπών», (17/6/18,) και των συμπροσβαλλόμενων πράξεων, των επιστολών του Υπουργού Εξωτερικών προς ΕΕ και ΝΑΤΟ. Θέλω εξαρχής να τονίσω ότι η 7/12/2018 είναι μια ημερομηνία ορόσημο για παράλληλη παράσταση και προσφυγή στο ΣτΕ οποιουδήποτε Μακεδονικού Δήμου-πόλεως, Μακεδονικού φορέα, συλλόγου ή και Μακεδόνα ως άτομο, που έχουν οποιοδήποτε! έννομο συμφέρον, )εθνικό ή και απλό εμπορικό) να προσφύγουν στο ΣτΕ παράλληλα με την προσφυγή των Παμμακεδονικών οργανώσεων κατά της δουλόφρονος και προδοτικής «Συμφωνίας των Πρεσπών». Αυτό αποτελεί μια δεύτερη ευκαιρία για κάθε Μακεδόνα πατριώτη ο οποίος με την κατάλληλη νομική και συνταγματολγική υποστήριξη μπορεί να ζητήσει την δικαίωσή του στο δικαστήριο του ΣτΕ.

Όσα θα παραθέσω είναι μόνο ένα ταπεινό ερέθισμα για τους νομικούς και συνταγματολόγους Έλληνες πατριώτες. Ως μη νομικός εύχομαι να οικοδομήσουν και να αξιοποιήσουν τις ιδέες μου, οι οποίες κατατίθενται με βαθύτατο αίσθημα αγωνιάς για την επαπειλούμενη καταστροφή της ιδιαίτερης πατρίδος μου της Μακεδονίας, της γενέτειράς μου, διαίωνια ελληνικής Θεσσαλονίκης, αλλά και της απειλούμενης,κυρίως από εσωτερικούς εχθρούς, πατρίδος μου, της Ελλάδος.

Η λεγομένη «Συμφωνία των Πρεσπών», 17/6/18, είναι παράτυπη, παράνομη καιδόλια και αποτελεί το επιστέγασμα μιας νομικής απάτης με συμμετοχή διεθνών παραγόντων. Αυτή την στιγμή δεν ισχύει, διότι, όπως η ίδια προβλέπει δεν έχει ακόμη καταστεί ενεργός ούτε κυρωθεί. Είναι δε εντόνως αμφίβολο αν ποτέ κυρωθεί στον ΟΗΕ, ώστε να αποκτήσει διεθνή ισχύ και εφαρμογή για λόγους οι οποίοι ξεπερνούν το παρόν κείμενο.

Η εν λόγω «Συμφωνία» παραβιάζει τη Διεθνή νομολογία και τη Σύμβαση της Βιέννης, και είναι αποτέλεσμα παράνομων διεθνών πιέσεων και εκβιασμών προς την Ελλάδα. Έτσι, είναι ουσία άκυρη. Ειδικότερα, στο εσωτερικό της χώρας μας, είναι αποτέλεσμα μιας λυσσώδους πολιτικής βυσσοδομίας βασιζόμενης σε νομικίστικα επιχειρήματα τα οποία παίζουν με τη νομιμοφανή τυπολογία των νόμων και του Συντάγματος, αλλά αγνοούν την ουσία. Και ως γνωστόν οι δικαστές δεν κρίνουν μόνο το τυπικό γράμμα του νόμου –αλλιώς δεν θα υπήρχε δικαστική κρίση–, αλλά και την ουσία των πραγμάτων, δηλαδή την εθνική καταστροφή της χώρας και του κράτους μας, την καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς και συνέχειας των Ελλήνων, καθώς και των οικονομικών τους συμφερόντων.

Η «Συμφωνία των Πρεσπών» εκτός από την εκχώρηση απαράγραπτων ελληνικών εθνικών δικαιωμάτων με την παράδοση του αποκλειστικά ελληνικού ονόματος«Μακεδονία», και αντίστοιχη εθνότητα και γλώσσα στους Σλαβοαλβανούς υπηκόους ενός ξένου κράτους, επιφυλάσσει βαρύτατες δουλείες σε βάρος της χώρας μας. Αυτές είναι: η εκχώρησης λιμένων και ΑΟΖ (Άρθρο 13), οδών μεταφοράς προϊόντων, η υποχρέωση της Ελλάδος να κατασκευάσει τεράστια δομικά έργα ενέργειας, η υποχρέωση για μεταφορά υψηλής τεχνογνωσίας προς την FYROM, (Άρθρο 14), αλλά και η παραχώρηση ελληνικών εμπορικών δικαιωμάτων και σημάτων σε προϊόντα από χάλυβα και σωληνουργικά μέχρι τρόφιμα των οποίων η δήθεν διασφάλιση θα υλοποιηθεί μετά από 5 χρόνια!!!.

Έτσι, η «Συμφωνία» αυτή καθίσταται άμεση απειλή για τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος, τον ελληνικό λαό, αλλά και την κρατική υπόσταση της χώρας μας.

Ειδικότερα: στοιχεία της ακυρότητας με βάση το ελληνικό Σύνταγμα και τους νόμους

1. Η λεγομένη «Συμφωνία των Πρεσπών» παραβιάζει το ελληνικό Σύνταγμα, και ειδικά την θεμελιώδη αρχή της λαϊκής κυριαρχίας: Άρθρο 1, παρ 2 και 3. Το πολίτευμά μας είναι προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία, και όλες οι εξουσίες οφείλουν να πηγάζουν από τον λαό και να υπάρχουν υπέρ αυτού και του έθνους, όπως σε αυτό ορίζεται. Έτσι, η κυβερνητική πολιτική οφείλει να είναι έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας κάθε στιγμή. Όμως, ως προς την εν λόγω «Συμφωνία», ο ελληνικός λαός είναι αντίθετος σε ποσοστά τα οποία ξεπερνούν και το 84% στη Μακεδονία και τουλάχιστον 74% στην υπόλοιπη Ελλάδα.

2. Η Ελλάδα δεν κυβερνάται με καθεστώς Πρωθυπουργικής δικτατορίας, ενόςκόμματος, του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο στις τελευταίες εκλογές έλαβε το απολύτως μειοψηφικό ποσοστό 19,3% σε αριθμό ψηφισάντων επί του συνολικού αριθμού των Ελλήνων που έχουν δικαίωμα ψήφου. Ούτε είναι δυνατόν αυτό το πραξικοπηματικά αποκτημένο δικτατορικό δικαίωμα του Πρωθυπουργού να μεταβιβάζεται στον υπουργό των Εξωτερικών προκειμένου να παραδώσει ελληνικά εθνικά δικαιώματα και εδάφη σε ξένο κράτος.

3. Η λεγομένη «Συμφωνία των Πρεσπών» προτάσσει ήδη από τον τίτλο της τα εξής: «Τελική συμφωνία για την επίλυση των διαφορών οι οποίες περιγράφονται στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, 817 (1993) ΚΑΙ 845 (1993), τη λήξη της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995, και την εδραίωση στρατηγικής εταιρικής σχέσης.».

Είναι αυταπόδεικτο από τον εν λόγω τίτλο, ότι ο καταληκτικός στόχος της «Συμφωνίας» ΔΕΝ είναι μόνο η δήθεν επίλυση του ονοματολογικού της FYROM σε βάρος της Ελλάδος, αλλά και αυτό που προτάσσεται εμφαντικά, δηλαδή: η «εδραίωση στρατηγικής εταιρικής σχέσης.» Και αυτή η σχέση ως είναι γνωστόννοείται με την ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. Έτσι, για αυτήν την «στρατηγική εταιρική σχέση» η Ελλάδα καλείται, όπως γράφει το ίδιο το κείμενο αυτής της δουλόφρονος για τη χώρα μας «Συμφωνίας», να δεσμευτεί με όρους δουλείας οι οποίοι θα αναφερθούν λεπτομερώς πιο κάτω.

4. Οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών τις οποίες επικαλείται η εν λόγω «Συμφωνία» είναι εκλεκτικιστικά δόλια επιλεγμένες και αποκλειστικά σε βάρος της Ελλάδος, καθώς παραβλέπουν ή αποσιωπούν άλλες αποφάσεις διεθνείς και ελληνικές οι οποίες για την Ελλάδα είναι ευνοϊκές, σημαντικές, και αντιθέτως καταδικαστικές για την FYROM.

Στην εν λόγω Συμφωνία αποκρύπτονται και εξαιρούνται θεμελιώδη γεγονότα της πρόσφατης ιστορίας του ζητήματος ονομασίας της FYROM τα οποία είναι διεθνώς γνωστά. Κι αυτά είναι:

4.1. Την απόφαση-δέσμευση με 3 όρους τους οποίους έθεσε η ΕΟΚ, (συμβούλιο υπουργών εξωτερικών), στις 16/12/1991, η οποία ως σήμερα δεν έχει αλλάξει με άλλη απόφαση του ιδίου ή αναλόγου οργάνου, σύμφωνα με την οποία, ζητήθηκε από καθένα εκ των κρατών της πρώην Γιουγκοσλαβίας, να δεσμευτούν εκτός των άλλων ότι: «δεν θα διεξάγει εχθρική προπαγάνδα συμπεριλαμβανομένης και της χρήσης της ονομασίας που συνεπάγεται εδαφικές διεκδικήσεις.» Επ’ αυτού είναι πασίγνωστη η σχετική τοποθέτηση του τότε Προέδρου της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν και άλλων Ευρωπαίων αρχηγών.

4.2. Οι αποφάσεις-δεσμεύσεις, όπως αυτές χαράχτηκαν στις ιστορικές συσκέψεις των Ελλήνων πολιτικών αρχηγών με τον τότε πρόεδρο Δημοκρατίας, στις 18/2/1992 και στις 13/4/1992 κατά τις οποίες σε κοινή τους απόφαση δεν δέχονταν να παραδοθεί στους Σκοπιανούς το όνομα «Μακεδονία ή τα παράγωγά του» και σε οποιαδήποτε γλώσσα. Αυτή ήταν και η μόνη πραγματική εθνική γραμμή της Ελλάδος και έκτοτε δεν υπήρξε καμία άλλη σύσκεψη, σύνοδος, ή απόφαση σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο, ούτε στην βουλή των Ελλήνων που να αλλάζει αυτή τη γραμμή.

5. Η παραπειστικά ελλιπής, λεγόμενη «Συμφωνία των Πρεσπών» είναι δόλια, και βλαπτική για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, καθώς αντιβαίνει τις αρχές και τους σκοπούς του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, της Τελικής Πράξης του Ελσίνκι του 1975, των σχετικών Πράξεων του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη («ΟΑΣΕ») και τις αξίες και αρχές του Συμβουλίου της Ευρώπης, οι οποίες καθοδηγούνται από το πνεύμα και τις αρχές της δημοκρατίας, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών και της αξιοπρέπειας. Όλα αυτά έχουν ακυρωθεί-καταργηθεί με την εν λόγω «Συμφωνία» για την μεγίστη πλειοψηφία του ελληνικού λαού η οποία εναντιώνεται σε αυτήν.

6. Βάσει του ελληνικού Συντάγματος, Άρθρα 34, 35 και ειδικά στο Άρθρο 36ρητώς προβλέπεται ότι οι διεθνείς συμφωνίες υπογράφονται από τον Πρόεδρο της ελληνικής Δημοκρατίας, και φυσικά η υπογραφή του Έλληνα ΥΠΕΞ δεν είναι τελεσιδίκως δεσμευτική. Ειδικά δε η υπογραφή του Προέδρου της ελληνικής Δημοκρατίας τίθεται μόνο: «Όταν τo συμφέρoν και η ασφάλεια τoυ Kράτoυς τo επιτρέπoυν». Είναι καταφανές, ότι αυτή η «Συμφωνία» δεν είναι επιθυμητή από την μεγίστη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, γιατί δεν υπηρετείται ούτε το Συμφέρον ούτε η Ασφάλεια της Ελλάδος, και αντιθέτως με αυτήν τίθεται σε άμεσο κίνδυνοδιαμελισμού η ελληνική επικράτεια, καθώς εκχωρεί ελληνικά εθνικά δικαιώματα σε ξένη χώρα.

7. Η FYROM δεν αναφέρεται στην εν λόγω συμφωνία με το όνομά της, και με το οποίο είναι αναγνωρισμένη ως υποκείμενο του δημοσίου διεθνούς δικαίου, αλλά με την διατύπωση «Δεύτερο μέρος» και με τη δόλια παραπομπή στις εκλεκτικιστικά, όπως προαναφέρθηκε, αποφάσεις του ΟΗΕ με τις οποίες αναγνωρίσθηκε ως υποκείμενο του δημοσίου διεθνούς δικαίου με την «προσωρινή» ονομασία της.

7.1. Η απάλειψη του ονόματος της FYROM και η αναφορά σε αυτήν αποκλειστικά και μόνο με τον όρο: «Δεύτερο μέρος» χρήζει νομικής έρευνας, ως προς εάν αυτό συνάδει με τα διεθνώς ισχύοντα σε ανάλογες συμφωνίες, καθώς όλα τα κράτη που συνάπτουν διεθνείς ή διμερείς συμφωνίες αναφέρονται ρητώς με το επίσημο κρατικό τους όνομα. Σημειώνεται, ότι η Ελλάδα αναφέρεται με το όνομά της.

8. Στην από 17-6-2018 διοικητική πράξη υπογραφής, της λεγομένης «Συμφωνίας των Πρεσπών», από τον Έλληνα ΥΠΕΞ σαν «Τελική Συμφωνία για την επίλυση των διαφορών οι οποίες περιγράφονται στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών 817(1993) και 845(1993), αναφέρεται και η λήξη της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995.

Αυτό όμως είναι παράνομο, δόλιο και καταχρηστικό. Γιατί η «Ενδιάμεση Συμφωνία» καταπατήθηκε και ακυρώθηκε στην πράξη από την FYROM, επί κυβερνήσεως Γκρουέφσκι. Όταν αυτή προέβη σε κατάφορη κλοπή της εθνικής κληρονομιάς της μίας και μόνης ελληνικής Μακεδονίας με την ανέγερση μνημείων και αγαλμάτων του Μ. Αλεξάνδρου, του Φιλίππου, και χρήση συμβόλων, μεταξύ των οποίων και το αστέρι της Βεργίνας, καθώς και με την χρησιμοποίηση τοπωνυμίων και ονομάτων αμιγώς ελληνικών, σαν δήθεν ιστορικά πρόσωπα και ονόματα της FYROM. Η καταπάτηση της «Ενδιάμεσης Συμφωνίας» του 1995 από την FYROMτην τερμάτισε, καθώς αυτή προσεβλήθη σε όλα της τα 40 σημεία, αποδεικνύοντας έτσι την κακοπιστία της FYROM, τα κίνητρα και τους σκοπούς της. Άρα, η «Ενδιάμεση Συμφωνία» ήταν ήδη ανενεργός και άκυρη και δεν μπορεί να αναφέρεται ως βάση συνέχειας στη λεγόμενη «Συμφωνία των Πρεσπών», τις 17-6-2018.

Σημειώνεται, ότι η «Ενδιάμεση Συμφωνία» ουδέποτε κυρώθηκε από την ελληνική βουλή και σε συνάρτηση με την απόλυτη καταπάτησή της από την FYROM, όπως προαναφέρθηκε, θέτει σε δοκιμασία ουσιαστικής ακυρότητας τη σχετική νομολογία περί «Συμφωνιών απλοποιημένης μορφής», κ.λπ., περί μιας «Συμφωνίας» που πρωτοκολλήθηκε μεν στον ΟΗΕ, χωρίς να κυρωθεί από την Ελλάδα, καταπατήθηκε δε από την FYROM!

9. Η λεγόμενη «Συμφωνία των Πρεσπών» καταπατήθηκε την ίδια ημέρα της υπογραφής της, (17/6/18) αφού βάσει των όσων εμπεριέχει η ίδια στο Άρθρο 3,προβλέπεται πως: «Κανένα από τα Μέρη δεν θα εκφράσει ή υποστηρίξει οιεσδήποτε διεκδικήσεις για οιοδήποτε τμήμα της επικράτειας του άλλου Μέρους ή διεκδικήσεις για αλλαγή στο υφιστάμενο κοινό τους σύνορο.» Και στο Άρθρο 6, απαγορεύονται: «εχθρικές δραστηριότητες, ενέργειες ή προπαγάνδα από κρατικές υπηρεσίες ή υπηρεσίες αμέσως ή εμμέσως ελεγχόμενες από το κράτος και για την πρόληψη δραστηριοτήτων που πιθανόν να υποδαυλίζουν τον σωβινισμό, την εχθρότητα, τον αλυτρωτισμό και τον αναθεωρητισμό εναντίον του άλλου Μέρους.» Όμως αυτά ήδη συμβαίνουν, γιατί ο πρωθυπουργός της FYROM, κ. Ζόραν Ζάεφ, αμέσως μετά την υπογραφή προέβη σε διεκδικήσεις και προπαγάνδα,καθώς αναφέρεται συνεχώς στην χώρα του με τη λέξη «Μακεδονία», μιλά για «Μακεδονικό Στρατό», «Μακεδονική γλώσσα», «Μακεδονική εθνότητα», κ.λπ.,χωρίς το υποχρεωτικό επίθετο «Βόρεια», «Βόρειος», κ.ο.κ. Σημειώνεται, ότι ο στρατός της FYROM ήδη χρησιμοποιεί μόνο τη λέξη «Μακεδονία» στις στολές των ανδρών του. Αυτά όλα σημαίνουν καταπάτηση και ακύρωση εξαρχής της δουλόφρονας για την Ελλάδα «Συμφωνίας των Πρεσπών», αφού η FYROM διεκδικεί άμεσα την ενσωμάτωση σε αυτήν κάθε έννοια και υπόσταση της μοναδικήςΜακεδονίας των Ελλήνων, ως περιοχή της Βορείου Ελλάδος, η οποία φέρει και το μοναδικό αρχαιοελληνικό όνομα.

10. Σύμφωνα με την Προσφυγή στο ΣτΕ των δεκατεσσάρων (14) Παμμακεδονικών οργανώσεων της Ελλάδος και του Εξωτερικού (μεταφέρω εδώ μερικά επιχειρήματα) η υπογραφή συμφωνίας εκ μέρους του ΥΠΕΞ Ελλάδος κ. Κοτζιά αποτελεί προσβαλλόμενη πράξη καθώς είναι εκτελεστή διοικητική πράξη.

Αυτό προκύπτει από το διεθνώς αποδεκτό: argumentum a maiore ad minus. Δηλαδή, αν είναι δυνατόν το μείζον, να προσβληθεί δικαστικώς, όπως το προεδρικό διάταγμα που θα κυρώσει και επικυρώσει μια διεθνή συμφωνία, είναι δυνατόν και το έλασσον να προσβληθεί, το οποίο είναι η υπογραφή ενός ΥΠΕΞ σε μία «Συμφωνία». Αυτό σημαίνει ακόμη ότι και μετά την υπογραφή της εν λόγω «Συμφωνίας» είναι δυνατόν αυτή να καταγγελθεί και εκ των υστέρων εκ μέρους της Ελλάδος και σε οποιοδήποτε χρόνο, αφού ως διμερής «Συμφωνία» δεν παράγει μόνιμα και διαιώνια αποτελέσματα, βάσει των όσων ισχύουν τόσο στο ελληνικό όσο και στο διεθνές δίκαιο.

Στα προαναφερθέντα συμφωνεί και η νομολογία του Δικαστηρίου της Επικρατείας της Ελλάδος ήδη από τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του. Τότε, είχαν προσβληθεί δικαστικώς οι πράξεις που αφορούσαν την Συνθήκη της Άγκυραςμε την οποία στο πλαίσιο της αποκαταστάσεως των ελληνοτουρκικών σχέσεων είχε η Ελλάδα παραιτηθεί ουσιαστικά από τις αποζημιώσεις που δικαιούνταν οι πρόσφυγες. Σε συνδυασμό με τα ανωτέρω το Δικαστήριο της Επικρατείας της Ελλάδος έχει αρνηθεί το χαρακτήρα κυβερνητικής πράξεως σε μείζονας σημασίας πολιτικές αποφάσεις οικονομικής πολιτικής (ΣτΕ 1129-1155/2016 Ολομέλεια, ΣτΕ 237-239/2015 και 425/2015 Ολομέλεια, 1116-1117/2014 Ολομέλεια), ανατρέποντας σχετική παλιότερη νομολογία.

Σημειώνεται, ότι οι πράξεις του σημερινού ΥΠΕΞ δια της εν λόγω «Συμφωνίας» έχουν επίπτωση σε συνταγματικώς προστατευόμενα ατομικά δικαιώματα και σε πολιτικά δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών.

Βάσει αποφάσεων του ελληνικού Δικαστηρίου του ΣτΕ υπάρχει δεδικασμένο, καθώς το εν λόγω δικαστήριο έχει θέσει σε σχετιζόμενη απόφασή του δύο περιορισμούς σε σχέση με την αναγνώριση μιας πράξεως ως κυβερνητικής: οπρώτος είναι το αυτονόητον, ότι υφίσταται, πρώτον, τήρηση των συνταγματικών διατάξεων και ο δεύτερος, η δυνατότητα ανορθώσεως των οικονομικών συνεπειών που αντανακλαστικά προκύπτουν εκ της χαρακτηριζόμενης ως κυβερνητικής πράξεως.

Και οι δύο αυτές προϋποθέσεις δεν ισχύουν στη προκείμενη περίπτωση και αυτό διότι δεν τίθεται μεν θέμα διαχείρισης της πολιτικής εξουσίας, αλλά εν προκειμένω τίθενται σοβαρά ζητήματα προστασίας της ίδιας της κρατικής υποστάσεως και του δημοσίου συμφέροντος στην πλέον στενή έννοια του. Ενώ, για την οικονομία της Μακεδονίας η ζημία θα είναι τόσο μεγάλη που θα είναι αδύνατον να αποζημιωθεί. Πόσο μάλλον όταν διαφαίνεται η δόλια μεθόδευση η «Συμφωνία»αυτή να μην κυρωθεί με νόμο, αλλά πιθανώς ούτε και με διάταγμα, παρά να θεωρηθεί ως «συμφωνία απλοποιημένης μορφής»–όπως συνέβη και με την «Ενδιάμεση Συμφωνία».

Έτσι, η λεγομένη «Συμφωνία των Πρεσπών» θίγει τον πυρήνα του δημοσίου συμφέροντος. Το καταφανές πρόβλημα είναι η παραχώρηση για χρήση του ονόματος της Μακεδονίας, το οποίο ισοδυναμεί ουσιαστικά με απαλλοτρίωση του επιθέτου «μακεδονικός» και των παραγώγων του. Αυτό, τελικά, συνεπάγεται και την παραχώρηση ελληνικών εδαφών μέσω της σταδιακής εκχώρησης εκλογικών δικαιωμάτων σε Σλαβοαλβανούς, οι οποίοι στο πλαίσιο της ΕΕ θα μπορούν να μεταναστεύουν στην Ελλάδα και, όπως ήδη γίνεται με άλλο τρόπο στη Θράκη, να εγείρουν κάποια στιγμή δικαιώματα απόσχισης της Μακεδονίας είτε μέσω δημοτικών παρατάξεων είτε με την δημιουργία αποσχιστικούκόμματος μιας δήθεν «Αλύτρωτης μεγάλης Μακεδονίας».

11. Για να είναι σύννομος κάθε διεθνής συμφωνία της Ελλάδος, διμερής ή πολυμερής θα πρέπει να τηρείται η συνταγματικά προδιαγεγραμμένη διαδικασία. Το Σύνταγμα, μέσω του άρθρου 103, απαιτεί οι διοικητικές αποφάσεις να διεκπεραιώνονται από μονίμους δημοσίους υπαλλήλους. Εν προκειμένω, είναι γνωστό ότι πλην ενός υπαλλήλου του Κλάδου Εμπειρογνωμόνων (που συνέταξε μηόντας νομικός το αρχικό σχέδιο) δεν υπήρξε ενεργή συμμετοχή των υπαλλήλων του Διπλωματικού Κλάδου ή της Ειδικής Νομικής Υπηρεσίας οι οποίοι τελικώς πληροφορήθηκαν το περιεχόμενο της λεγομένης «Συμφωνίας των Πρεσπών» από τα ΜΜΕ. Η όλη διαδικασία έγινε εντός του Γραφείου Υπουργού και από αναρμόδια όργανα και από εξωϋπηρεσιακούς παράγοντες άνευ εμπειρίας στην διατύπωση διεθνών κειμένων!

Όμως, αυτό αποτελεί κατάφορη παραβίαση των αναφερομένων στο άρθρο 5 και 16 του Ν. 3566/2007 (ΦΕΚ Α΄ 117) με τον οποίο κυρώθηκε ο Οργανισμός του Υπουργείου Εξωτερικών. Γι’ αυτό και υπάρχουν τόσο πολλές και σοβαρότατες παραλείψεις οι οποίες δεν διασφαλίζουν την ελληνική πλευρά.

Έτσι, π.χ., δεν προβλέπεται ότι σε περίπτωση που η «Συμφωνία» δεν κυρωθεί τελικά, κανένα δικαίωμα δεν προκύπτει από αυτήν στο πλαίσιο άλλης μελλοντικής διαπραγμάτευσης. Δηλαδή, παραλείπεται δολίως και σκοπίμως και δεν αναφέρεται ρητώς, όπως έπρεπε, το διεθνώς νόμιμο: «Status quo ante», ήτοι «Επαναφορά στο προηγούμενο της Συμφωνίας καθεστώς πραγμάτων». Καθεστώς κατά το οποίο η FYROM παραμένει FYROM και έτσι συνεχίζει να «απολαμβάνει» την δήθεν ισχυρή αναγνώρισή της από 140 χώρες του πλανήτη πλην της Ελλάδος, την μόνη χώρα η οποία μπορεί να την νομιμοποιήσει διεθνώς.

12. Ως προς ύψιστο το διακύβευμα της εθνικής καταστροφής της Ελλάδος δεν επαρκεί το νομικίστικο δικαίωμα του Έλληνα ΥΠΕΞ να μη πάρει έγκριση ούτε από το Υπουργικό Συμβούλιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ούτε από την Βουλή (όπως θα έπρεπε), αλλά να ενεργήσει μόνος του. Έτσι, υπέγραψε μια διεθνή συνθήκη, αντίθετα στην πάνδημη λαϊκή βούληση, θέλοντας να προκαταλάβει με δόλιο τρόποτις σχετικές ενέργειες υπογραφής του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η παρουσία του Πρωθυπουργού στις Πρέσπες δίνει μεν πολιτική κάλυψη όχι όμως και νομικήπροκειμένου, επαναλαμβάνω, για υψίστης σημασίας εθνικό θέμα υπόστασης της Ελλάδος και του λαού της. Το νομικίστικό επί της «Δεδηλωμένης» είναι ότι στην ουσία και στην πράξη! δεν υπάρχει κυβερνητική πλειοψηφία επί του συγκεκριμένου θέματος, καθώς ο κυβερνητικός εταίρος, ΑΝΕΛ, απαραίτητος για την ύπαρξη της κυβέρνησης, δηλώνει επισήμως την αντίθεσή του στην παραχώρηση του ονόματος της «Μακεδονίας» και, ότι, θα ρίξει την κυβέρνηση όταν θα έρθει το θέμα στη βουλή. Τέτοια δικτατορική πολιτική η Ελλάδα δεν έχει γνωρίζει ποτέ στην ιστορία της. Κι αυτό είναι ένα ύψιστο ζήτημα που πρέπει να το λάβουν υπόψη τους οι Έλληνες δικαστές του ΣτΕ.

13. Η λεγόμενη «Συμφωνία των Πρεσπών» παραβιάζει το άρθρο 27 του Συντάγματος περί: «απαγόρευσης αλλαγής των ορίων της επικράτειας», καθώς είναι καταφανές ότι δεν επιτρέπεται ούτε η αλλαγή γεωγραφικών όρων και η απαλλοτρίωση εδαφών εντός της ελληνικής επικράτειας τα οποία ανάγονται σε αρχαίους χρόνους. Εδώ κρύβεται δόλια και ύπουλα και το ζήτημα σιωπηρής μεταβολής όρων σε σειρά διεθνών συμφωνιών, όπως το ελληνοσερβικό Πρωτόκολλο των Αθηνών της 5-5-1913, η ελληνοσερβική Συμφωνία της 1-6-1913, το Οριοθετικό Πρακτικό της 21-7-1913 και η Συνθήκη Βουκουρεστίου της 28-7-1913 (ΓενΚωδικ σελ. 152), στις οποίες γίνεται καθορισμός των συνόρων και ορίζεται ως Μακεδονία μόνο τα παραχωρούμενα στην Ελλάδα εδάφη.

14. Παραβιάζεται ακόμη και το άρθρο 108 παρ. 1 του Συντάγματος, καθώς η «Συμφωνία» αποκόπτει τόσο τους γηγενείς Έλληνες όσο και τον απόδημο ελληνισμό από ουσιώδη στοιχεία της ιστορίας, του πολιτισμού και της ταυτότητάς τους, καθώς άσχετοι με αυτά Σλαβοαλβανοί θα τα διεκδικούν όλα στο μέλλον και σε μελλοντικές γενεές. Κι αυτό σημαίνει ουσιώδη και ριζική αποκοπή των Ελλήνων από την πολιτιστική τους κληρονομιά.

15. Συνδυαστικά με το προαναφερθέν άρθρο 108 παρ. 1 παραβιάζονται και τα άρθρα 2 παρ. 1 και το άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος, γιατί επέρχεται μείωση της αξίας, προσβολή της προσωπικότητας και σειράς ατομικών δικαιωμάτων των Ελλήνων μοναδικών Μακεδόνων λόγω της αφαιρέσεως ουσιώδους στοιχείου της πολιτιστικής τους ταυτότητας, δηλαδή της ίδιας της ονομασίας τους. Έτσι, κατ’ επέκταση θίγεται και η οικονομική ελευθερία, αλλά και τα περιουσιακά δικαιώματα των Ελλήνων μοναδικών Μακεδόνων (άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ). Διότι επέρχεται βλάβη σε ήδη κατοχυρωμένα σήματα και εμπορικές επωνυμίες χωρίς να υπάρχει τελεσίδικη μέριμνα για την προστασία τους ταυτόχρονα με την κύρωση της εν λόγω «Συμφωνίας». Γιατί, αυτό παραπέμπεται στο ασαφές μέλλον και μετά παρέλευση 5ετίας, χωρίς να υπολογίζεται εντωμεταξύ η οικονομική ζημία των Ελλήνων, ούτε τοτι θα γίνει μετά από αυτήν την 5ετία σε περίπτωση που τελικά δεν υπάρξει συμφωνία. Ωστόσο, η Ελλάδα θα έχει ήδη δώσει προκαταβολικά την συγκατάθεσή της για είσοδο της FYROM σε ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Κλείνοντας αυτό το «Α΄ Μέρος» σημειώνω πως στο «Β΄ Μέρος» ανάλογου κειμένου μου θα παραθέσω στοιχεία βάσει των οποίων η λεγομένη «Συμφωνίας των Πρεσπών» είναι άκυρη και παράνομη και σε διεθνές επίπεδο.

Όπως έχω γράψει κατ’ επανάληψη, ο Νέος Μακεδονικός Αγώνας, για να παραμείνει η Μακεδονία ελληνική, συνεχίζεται και θα συνεχιστεί με κάθε εξέλιξη, με κάθε μέσο και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

Η Μακεδονία είναι μόνο Ελλάδα.

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2018

Δελτίο Τύπου για την ματαίωση της εκδήλωσης στο Δημαρχείο Υμηττού


Αθήνα 6 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2018

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Τα φασιστικά εντεταλμένα στηρίγματα του καθεστώτος, οι φερόμενοι ως «αντιφασίστες» τραμπούκισαν, προπηλάκισαν γυναίκες και παιδιά, και έδωσαν μια ακόμη πισώπλατη μαχαιριά στη Δημοκρατία, απαγορεύοντας με τη βία τη διεξαγωγή της προγραμματισμένης εκδήλωσης του ΑΝΕΝΔΟΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στο Δημαρχείο Υμηττού.

Είναι οι ίδιες παρακρατικές δυνάμεις που χτύπησαν και στο σπίτι του Μίκη Θεοδωράκη παραμονή του μεγάλου συλλαλητηρίου της Αθήνας.
Αυτά εντάσσονται στο οργανωμένο σχέδιο του καθεστώτος που απαγορεύει πατριωτικά τραγούδια, αλλάζει τη σχολική ύλη, παραχαράσσει την ιστορία και τώρα εμποδίζει δημοκρατικές εκδηλώσεις.

Τέτοια γεγονότα δε μας τρομάζουν αλλά μας δυναμώνουν ακόμα περισσότερο και μας προετοιμάζουν για την τελική μάχη ενάντια στο σάπιο καθεστώς.
«ΕΙΜΑΣΤΕ ΗΡΕΜΟΙ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΟΙ»

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΑΝΕΝΔΟΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΣΤΟΝ ΑΝΕΝΔΟΤΟ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Τα συλλαλητήρια σήκωσαν το Λαό όρθιο, ο Ανένδοτος Αγώνας θα τον φέρει στην εξουσία. Πρώτα εμπνεύσαμε και διοργανώσαμε ...