Το θεμελιακό πρόβλημα της FYROM

Του Νίκου Λυγερού

Μπορεί πολλοί από τους δικούς μας να έχουν ξεχάσει τα Άρθρα της Ενδιάμεσης Συμφωνίας και γι' αυτόν τον λόγο ν’ αναρωτιούνται τι πρέπει να κάνουν, ενώ απλώς η ανάγνωση του Άρθρου 11 θα τους βοηθούσε να καταλάβουν γιατί η Ελλάδα έχει κυρίαρχη στρατηγική για τη διαχείριση και επίλυση του Σκοπιανού. Πρώτον η ακύρωση της Συμφωνίας που έγινε στις Πρέσπες , μας οδηγεί άμεσα στην Ενδιάμεση Συμφωνία που υπεγράφη στη Νέα Υόρκη. Δεύτερον η απόφαση του Δικαστηρίου το 2011 για το βέτο που άσκησε η Ελλάδα αφορά το Άρθρο 11. Με άλλα λόγια η Ελλάδα αν αποσυρθεί από την Ενδιάμεση Συμφωνία όπως της το επιτρέπει η ίδια μετά από 7 χρόνια και με γραπτή επιστολή στη FYROM, βλέπε Άρθρο 23, δεν έχει πια καμία δέσμευση, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι μπορεί να μπλοκάρει την ενταξιακή πορεία της FYROM και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ διότι έχει το δικαίωμα αρνησικυρίας. Με άλλα λόγια τα Σκόπια επιδιώκουν μια νέα Συμφωνία γιατί ξέρουν πως η Ελλάδα μπορεί να αποφύγει τις δεσμεύσεις της ενδιάμεσης. Έτσι η απόρριψη της νέας Συμφωνίας θα έχει ένα πολύ αρνητικό αντίκτυπο στη FYROM. Έτσι η λεπτομερής ανάγνωση και κατανόηση του Άρθρου 11 δείχνει με πρακτικό τρόπο πώς μπορεί να λυθεί ο γόρδιος δεσμός του Σκοπιανού. H FYROM το ξέρει αλλά απ' ότι φαίνεται, ας το μάθουν και οι Έλληνες πολιτικοί.



Article 11 

1. Upon entry into force of this Interim Accord, the Party of the First Part agrees not to object to the application by or the membership of the Party of the Second Part in international, multilateral and regional organizations and institutions of which the Party of the First Part is a member; however, the Party of the First Part reserves the right to object to any membership referred to above if and to the extend the Party of the Second Part is to be referred to in such organization or institution differently than in paragraph 2 of United Nations Security Council resolution 817 (1993).

2. The Parties agree that the ongoing economic development of the Party of the Second Part should be supported through international cooperation, as far as possible by a close relationship of the Party of the Second Part with the European Economic Area and the European Union.